Eğitim, çocuğun yaş ve gelişim düzeyine uygun olmalıdır.
Çocukların bedensel, psikomotor, bilişsel, dil, sosyal ve duygusal gelişmelerini sağlayacak bir eğitim ortamı hazırlanmalıdır.
Çocuklarla iletişim kurulurken ‘ben dili’ kullanılarak iletişim kurulmalıdır. Örneğin; “Beni üzüyorsun” yerine “Bu davranış beni üzüyor” denilmelidir.
Eğitici, dersin başında çocuğa ne öğreteceğini ve bunu nasıl öğreteceğini (eğitim ortamının düzenlenmesi, materyal seçimi, kullanılacak yöntem ve teknikleri) belirlemelidir.
Eğitim uygulamasında görsel ve işitsel eğitim malzemelerinden yararlanılmalıdır.
Çocuğun, motivasyonu önemlidir. Çocuk motive olduğunda öğrenmeye başlar. Yapılan etkinlikler çocuğu motive etmelidir.
İstenilen davranışı kazandırmak için çeşitli ödüller kullanılmalıdır.
Eğitim kazanımları etkinliklerden yola çıkılarak verilmelidir.
Eğitim yapılırken çocukların kullanacağı eğitim malzemeleri önceden temin edilmelidir.
Uygulanan programın etkili olabilmesi için ailenin katılımı sağlanmalıdır.
Eğitim ortamı okul öncesi çocukların gelişimlerine uygun hale getirilmelidir.
Eğitim; çocukların sevgi, saygı, işbirliği, sorumluluk, yardımlaşma ve paylaşma duygularını geliştirici nitelikte olmalıdır.
Fırsat eğitiminden yararlanılmalı, kazandırılacak değerlerin, çocukların kendi tecrübelerine dayandırılmasına önem verilmelidir.
Çocuklara eşit davranmalı fakat ferdî farklılıklar da göz önünde bulundurulmalıdır.
Çocuklara toplumun dinî ve kültürel değerleri benimsetilmeli ve geliştirilmelidir.
Eğitim faaliyetleri yürütülürken çocukların kişiliklerini zedeleyici baskı ve kısıtlamalara yer verilmemelidir. Eğitim sevgi ve şefkat anlayışı içinde yürütülmelidir.
Eğitim faaliyetlerinin değerlendirilmesi yapılarak belirlenen amaçların ne kadarına ulaşıldığı tespit edilmeli, faaliyetler değerlendirmelerin sonuçları dikkate alınarak yürütülmelidir. Allah sevgisi esas alınmalıdır. Çocuğa Allah korkusu yoluyla bazı davranışları uygulatma yoluna gidilmemelidir. Çocuğun zihninde cezalandıran, azap veren bir Allah anlayışı oluşturmamak gerekir. Bunun yerine çocuğun bilincinde insanlara çeşitli nimetler veren, seven, bağışlayan bir Allah anlayışı oluşturmak gerekir. Bu ise, çocuğu eğitirken Allah’ın olumlu sıfatlarından örnekler verilerek sağlanır.
Çocuğun zihnine yüklenilmemelidir. Çocuğun her şeyi istekle kabul etmesi, her söylenene inanması, her söyleneni kolay algılaması nedeniyle hayatın ilk yıllarındaki din eğitim ve öğretimi, dinî bilgileri bütünü ile çocuğa aktarmak demek değil, ruh ve zihin kabiliyetlerini geliştirerek onu vahyi anlamaya hazırlamaktır.
Çocukların soruları ciddiye alınmalı ve onların gelişim düzeyine uygun cevaplar verilmelidir.
Cevaplar verilirken, çocuğun o anda neyi öğrenmek istediği ve ne ile ilgilendiği göz önünde bulundurulmalıdır.
Öğreticiler çocukların sorularını cevaplarken geciktirme veya cevapsız bırakma yolunu seçmemelidir. Sorularına cevap verilmezse çocukların öğrenme isteği köreltilmiş olur. Çocuğa cevap verirken samimi olunmalıdır. Eğer cevap verilmeyecekse belirtilmelidir.
Çocuğun din eğitiminde kolaydan zora doğru giden bir yöntem izlenmelidir.
Allah’ın varlığı ile ilgili deliller sunulmalıdır. Çocuğu kendi varlığı, tabiat ve kâinat üzerinde düşündürmek, ona soru sormasını, inceleme ve araştırma yaparak sonuçları değerlendirmesini öğretmek, Allah anlayışının güçlenmesine yardımcı olacaktır.
Çocuğun duayı her konuda ve her istediğinde, Allah’a yönelmesi olarak öğrenmesi sağlanmalıdır. Bu yaşta çocuklarla kalıp kısa duaların yanında kendi kelimeleri ile dua etmesi öğretilmelidir. Çocuğun küçük yaştan itibaren Allah’a yönelip bağlanması, O’nu yanında hissetmesi ve kendini güvende hissetmesini sağlamak için, dua eğitimine erken yaşta başlanmalıdır.
Ayrıca çocuklara belirli zamanlarda ve belirli günlerde dua edebilecekleri öğretilmelidir.
Din eğitimi açısından çocuklara Peygamberimiz ve peygamberler tanıtılmalıdır.
Ahiret anlayışı, çocuk bu konu ile ilgili soru sormadıkça verilmemelidir.
Kur’an’ın mahiyeti, Müslüman için önemi gibi konulara değinilmelidir. Kur’an-ı Kerim’in çocuğa tanıtılması, İslam’ın temel prensiplerinin oluşması açısından önemlidir.
Kur’an-ı Kerim öğretiminde okul öncesi dönemde harflerin tanıtımı okuma becerisi hedeflenmektedir. Çocuklar arasındaki ferdi farklılıklar dikkate alınarak eğitim düzenlenebilir.
Seçilen kısa sûre ve dualar çocuklara ezberletilebilir.
Allah’ın sözlerinden çocukların bilişsel gelişimine uygun, onların anlayabileceği âyetler seçilerek çocuklara okunmalı ve bu âyetlerin ne demek istediği açıklanmalıdır.
