İSLAMİYETTE ÇOCUKLARA VERİLEN ÖNEM

“Mallar ve evlatlar, dünya hayatının süsüdür….” Kehf 18/46
“Bilin ki, servetleriniz ve çocuklarınız birer imtihan vesilesidir…”(Enfâl, 8/28)

• Çocuklar aile ve dünya bahçesinin güzel kokulu çiçekleridir.
• Onlar evlerde bir neşe ve mutluluk kandili, üzüntülerin kederlerin panzehri, hayatın tadıdır.
• Çocuk her türlü kin ve garazdan uzak, art niyetsiz, peşin hükümsüzdür.
• Çocukluk ise insanoğlunun en unutamadığı en güzel evresidir.
• Çocuk, aile, okul ve çevre üçgeni içinde doğar, büyür ve şekillenir.
• Bu öğelerden herhangi birinde oluşacak aksaklık ve noksanlık, hayatı boyunca onda olumsuz bir biçimde etkisini gösterir.
• Bu itibarla evlerimizin saksısız çiçekleri olan çocuklarımıza karşı önce ailevi, dini ve milli görevlerimizi eksiksiz yerine getirmeliyiz.
• Herkesin görevi onlara sevgiyle davranmak, onları en güzel bir biçimde eğitmek, terbiye etmek, kendi içinde uyumlu, inançlı ve çevresine faydalı birer fert olarak yetiştirmek olmalıdır.